Την τετραετία του 41’-44’, όπου οι δυνάμεις του γερμανό-ιταλικού άξονα και οι σύμμαχοί τους κατείχαν τα ελλαδικά εδάφη, οι δειλοί επέλεξαν να γίνουν συνεργάτες των κατακτητών.
Πολιτικοί, στρατιωτικοί, παπαδαριά, αλλά και απλοί πολίτες έσκυβαν και βάδιζαν στα τέσσερα παράγοντας τόνους σάλιου, φοβούμενοι μη κινδυνεύσει η ζωούλα ή η ασφάλειά τους, τρέμοντας στην ιδέα και μόνο πως θα μείνουν με άδειο στομάχι ή θα χάσουν το σπιτάκι τους ή απλά επιδιώκοντας υλικά οφέλη και εύνοια. Απρίλιος 1941. Ο αντιστράτηγος Γεώργιος Τσολάκογλου παραδίδει τα ελληνικά όπλα στους Γερμανούς, παρά τις διαταγές που είχε για άμυνα μέχρις εσχάτων. Σύμμαχος σε αυτή την του επιλογή ο μητροπολίτης Ιωαννίνων και εν συνεχεία αρχιεπίσκοπος Αθηνών Σπυρίδων. Ο Τσολάκογλου ανταμείφθηκε από τους ναζί με την τοποθέτησή του στην πρωθυπουργική καρέκλα. Στην πρώτη του ημερήσια διαταγή καλεί τους Έλληνες να ενστερνιστούν τον ναζισμό!
Δεκέμβριος 1942. Μετά την παραίτηση του Τσολάκογλου την πρωθυπουργία αναλαμβάνει ο γερμανόφιλος γυναικολόγος Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος.
Τέσσερις μήνες αργότερα, τον Απρίλιο του 1943, οι Γερμανοί τοποθετούν στη θέση του τον «πρωθυπουργό των ταγμάτων ασφαλείας» Ιωάννη Ράλλη.
Οδός Μέρλιν 6. Το κολαστήριο της Γκεστάπο. Δεκάδες αγωνιστές, όπως η Ηλέκτρα Αποστόλου και η Λέλα Καραγιάννη, που συνελήφθησαν έπειτα από υποδείξεις καταδοτών, βασανίστηκαν φρικτά και ξεψύχησαν εντός του κτιρίου εκείνου. Μάλιστα, η πιο περιβόητη μονάδα βασανισμού ήταν η «ειδική ασφάλεια» και αποτελούνταν από Έλληνες. Η σκληρότητα τους προκαλούσε εντύπωση ακόμα και στους γκεσταπίτες.
Ο «Έξαρχος» ήταν 19 χρονών όταν έγινε συνεργάτης των ναζί. Καταδότης, μεταφραστής και βασανιστής. Συμμετείχε σε πολλά μπλόκ κατάδοσης αγωνιστών φορώντας κουκούλα και ευθύνεται για τη φυλάκιση, τον βασανισμό και την εκτέλεση πολλών ανθρώπων.
Ο Ιάσονας Μανδηλάρης. Από τους πιο γνωστούς και αμετανόητους καταδότες των ναζί. Ακόμα και μετά την φυγή των ναζί, όταν συνελήφθη και δικάζονταν, υποστήριζε πως τα έκανε όλα για το καλό της πατρίδος…
Δύο από τις πιο αγαπημένες τακτικές των ρουφιάνων της κατοχής ήταν οι εκβιασμοί και η εκδίκηση. Εκβίαζαν αγωνιστές ότι θα τους καταδώσουν στους ναζί (με το αζημίωτο) και εκδικούνταν αθώους πολίτες, άσχετους με την αντίσταση, παρουσιάζοντάς τους ως αντιστασιακούς, επειδή είχαν προσωπικές διαφορές μαζί τους.
Πολλοί δοσίλογοι εκτελέστηκαν από τους ίδιους τους ναζί, κατά την αποχώρησή τους, φοβούμενοι μην προδώσουν και τα ονόματα των ίδιων στα στρατοδικεία που θα ακολουθούσαν.
Κάποιοι «τα βρήκαν» από τον ίδιο τον λαό: τον Οκτώβριο του 1945, οι εξαγριωμένοι κάτοικοι του χωριού Σάρχος εισβάλουν στο δικαστήριο Ηρακλείου, όπου δικάζονταν μια οικογένεια δοσίλογων που ευθύνονταν για τον θάνατο 37 συγχωριανών τους και την σφάζουν όλη, θεωρώντας τις ποινές που τους επεβλήθησαν, πολύ επιεικείς.
Ο όρκος των ταγμάτων ασφαλείας: "ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ εις τον Θεόν τον Άγιον τούτον όρκον ότι θα υπακούω απολύτως εις τας διαταγάς του ανώτατου αρχηγού του Γερμανικού Στρατού Αδόλφου Χίτλερ. Ανατεθησόμενός μοι υπηρεσίας και θα υπακούω άνευ όρων εις διαταγάς των ανωτέρων μου. Γνωρίζω καλώς δια μίαν αντίρρησιν εναντίον των υποχρεώσεων μου, τας οποίας δια του παρόντος αναλαμβάνω, θέλω τιμωρηθή παρά των Γερμανικών Στρατιωτικών Αρχών."
Πηγη: acharnes-news.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου