Το φαινόμενο των δεσμεύσεων τραπεζικών καταθέσεων έχει εξελιχθεί σε «μάστιγα» για την αγορά, τόσο για τις επιχειρήσεις όσο και για τα φυσικά πρόσωπα. Τις περισσότερες φορές, οι φορολογούμενοι αντιλαμβάνονται εκ των υστέρων ότι έχει δεσμευτεί ο τραπεζικός τους λογαριασμός.
Τι προβλέπει η νομοθεσία για τις δεσμεύσεις των καταθέσεων; Μετά τις αλλαγές που έγιναν στον Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων το 2010, το 2014 και το 2016, το δημόσιο –το οποίο περιλαμβάνει την εφορία, τα ασφαλιστικά ταμεία ακόμη και τους δήμους- πρακτικά μπορεί να κάνει ότι θέλει με την κατάθεση του οφειλέτη.
• Δεν επιβάλλεται κατάσχεση τραπεζικού λογαριασμού για απαιτήσεις του δημοσίου μόνο αν το υπόλοιπό του, υπολείπεται των …50 ευρώ. Ενώ ο Κώδικας Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων προβλέπει ότι οι φορολογικές αρχές δεν μπορούν να ενεργοποιήσουν άλλα αναγκαστικά μέτρα (όπως κατασχέσεις ακινήτων ή κατασχέσεις εις χείρας τρίτων) για χρέη κάτω των 500 ευρώ, ειδικά για τις καταθέσεις υπάρχει εξαίρεση (άρθρο 30 Α του ΚΕΔΕ) και το ποσό μη ενεργοποίησης των οφειλών κατεβαίνει στα 50 ευρώ.
• Καταθέσεις σε πιστωτικά ιδρύματα σε ένα και μοναδικό ατομικό ή κοινό λογαριασμό είναι ακατάσχετες μέχρι του ποσού των χιλίων διακοσίων πενήντα (1250) ευρώ μηνιαίως για κάθε φυσικό πρόσωπο και σε ένα μόνο πιστωτικό ίδρυμα. Για την εφαρμογή της διάταξης αυτής απαιτείται η υποβολή ηλεκτρονικής δήλωσης στο πληροφοριακό σύστημα του Taxis, με την οποία γνωστοποιείται από το φυσικό πρόσωπο ένας μοναδικός λογαριασμός.
Στην περίπτωση που υπάρχει λογαριασμός περιοδικής πίστωσης μισθών, συντάξεων και ασφαλιστικών βοηθημάτων γνωστοποιείται αποκλειστικά και μόνο ο λογαριασμός αυτός. Προσοχή διότι χωρίς γνωστοποίηση μέσω της εφαρμογής του Taxis, δεν υπάρχει ούτε η προστασία των 1250 ευρώ.
Μπλοκάρισμα ποσού άνω της οφειλής
Το θέμα για τους εκατοντάδες χιλιάδες φορολογούμενους που έχουν ήδη βρεθεί αντιμέτωποι με τη «δέσμευση» του τραπεζικού τους λογαριασμού, είναι το τι γίνεται μετά. Γεγονός είναι ότι ο νόμος δεν αφήνει πολλά περιθώρια αντίδρασης οπότε είναι προτιμότερο για τον οφειλέτη να ενεργοποιηθεί πριν βρεθεί σε αυτή την κατάσταση.
Η πρώτη επιβεβλημένη κίνηση είναι να ενταχθούν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές στη ρύθμιση των 12 δόσεων ώστε να σταματήσει η διαδικασία λήψης και άλλων μέτρων. Κανονικά, η αποδέσμευση του τραπεζικού λογαριασμού προϋποθέτει την πλήρη εξόφληση της οφειλής.
Ωστόσο, είναι στη διακριτική ευχέρεια των φορολογικών αρχών (του προϊσταμένου της εφορίας ή του επικεφαλής του τμήματος δικαστικού που κάνει και τις κατασχέσεις) να προχωρήσει σε μερική αποδέσμευση του τραπεζικού λογαριασμού αν πειστεί ότι συντρέχει πάρα πολύ σοβαρός λόγος (π.χ η πληρωμή της μισθοδοσίας από έναν δεσμευμένο τραπεζικό λογαριασμό ή η καταβολή αμοιβών για την αντιμετώπιση ενός σοβαρού προβλήματος υγείας ενός ιδιώτη).
Μερική αποδέσμευση σημαίνει ότι ο καταθέτης μπορεί να ανακτήσει πρόσβαση σε ένα μέρος του λογαριασμού αν και αυτό δύσκολα επιτυγχάνεται καθώς οι υπάλληλοι των εφοριών είναι υποχρεωμένοι να διασφαλίζουν τα συμφέροντα του δημοσίου.
Υπάρχουν και περιπτώσεις όπου το δημόσιο προχωρεί στη δέσμευση τραπεζικού λογαριασμού το υπόλοιπο του οποίου ξεπερνά το ύψος της οφειλής.
Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι προτιμότερο, αφού εξοφληθεί η οφειλή, ο φορολογούμενος να ζητήσει βεβαίωση αποδέσμευσης από το δικαστικό τμήμα της Δ.Ο.Υ προκειμένου να το μεταφέρει ο ίδιος στην τράπεζα.
Αν ακολουθηθεί η υπηρεσιακή διαδικασία, μπορεί αν υπάρξουν μεγάλες χρονικές καθυστερήσεις και εν τω μεταξύ να έχουν βεβαιωθεί καινούργιες οφειλές που θα υποχρεώσουν το τμήμα δικαστικού να αναβάλει την άρση της δέσμευσης του τραπεζικού λογαριασμού.
Πηγη: anaptixiaki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου