Εδώ ΠΩΛΕΙΤΑΙ-χνείο!

- Η «εξέγερση» και τι αποτέλεσμα είχε για το  Κυπριακό! ​του Κώστα Δημητριάδη

Όσοι υπήρξαμε νεαροί στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης έχουμε μιά γνώση γιά την εξέγερση του Πολυτεχνείου το τριήμερο 15-17 Νοεμβρίου 1973, όπως παρουσιάστηκαν στον παροξυσμό της αποκατάστασης της Δημοκρατίας στα μέσα της δεκαετίας του '70...
Πορείες στην επέτειο της εξέγερσης, αποχές από τις διδακτικές αίθουσες, τραγούδια του Θεοδωράκη στο φούλ και βέβαια το απαραίτητο προσκύνημα στον τόπο της "θυσίας"....
Τα χρόνια πέρασαν, εμείς οι νέοι έφηβοι της εποχής μεγαλώσαμε, ζήσαμε την περίοδο της αριστερής πρωτοκαθεδρίας στην πολιτική, κοινωνική, πολιτιστική και εκπαιδευτική ζωή του τόπου, μπήκαμε στα γρανάζια της καθημερινής πάλης γιά την αναρρίχηση στον επαγγελματικό τομέα, κάναμε οικογένειες, γίναμε οικογενειάρχες....
Παρόλες τις δραστικές αλλαγές στην ζωή μας, κάθε 17 Νοεμβρίου είχαμε εκεί ακλόνητο ένα πράγμα. Την επέτειο του Πολυτεχνείου, με τους ...εκατοντάδες νεκρούς από τα όργανα της Χούντας των Συνταγματαρχών !
Μιά επέτειο που συντηρείτο με φιέστες και παρελάσεις επισήμων πλέον - πρώην εξεγερθέντων φοιτητών του '73 - μπροστά από το μνημείο της εξέγερσης στον περίβολο του Εκπαιδευτικού Ιδρύματος....
Φθάσαμε μέχρι στο σημείο να δίνουν το παρόν ένστολοι στρατιωτικοί μέσα στο εκπαιδευτικό ίδρυμα...
Γιά όσους από εμάς η επίσημη εκδοχή των κρατούντων και των κατευθυνόμενων από αυτά Μ.Μ.Ε. δεν ήταν αρκετή, να καλύψει την γνώση του τι έγινε τότε και αποφασίσαμε να ψάξουμε το πράγμα λίγο παραπάνω, ίσως από φιλο-ιστορική λατρεία μάλλον παρά από διαστροφική αμφισβήτηση, βρεθήκαμε σε μιά άλλη εκδοχή από αυτήν που επίσημα σερβίρεται μέχρι και σήμερα σε όλους τους Έλληνες πολίτες, νέους και μη....
Και για να ξεκαθαρίσω εκ των προτέρων δεν θεωρώ ότι το Πολυτεχνείο δεν υπήρξε και ότι ήταν απλά και μόνο μιά θεατρική παράσταση, δημιουργηθείσα από μερικές χιλιάδες κομπάρσους που έπαιξαν καλά τον ρόλο τους....
Ούτε θα επικαλεσθώ τις αποκαλύψεις που έκανε ο Αθ.Στριγγάς την δεκαετία του '80 ότι το Πολυτεχνείο δημιουργήθηκε από πράκτορες της Μοσσάντ με σύνδεσμο τον Γιάγκο Πεσματζόγλου, με σκοπό να πέσει η Κυβέρνηση Μαρκεζίνη και μαζί με αυτόν το Καθεστώς που δημιούργησε η Επανάσταση της 21ης Απριλίου 1967...
Θα κρατήσω σαν στοιχείο την κρίσιμη περίοδο που ξέσπασε το Πολυτεχνείο....
Και θα πάω στους πρωταγωνιστές της πολιτικοστρατιωτικής σκηνής εκείνης της εποχής...
Βρισκόμαστε στο 1973.
Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος είχε προχωρήσει σε πέντε κινήσεις που είχαν έναν κρίσιμο αντίκτυπο εντός και εκτός της χώρας:
 ​

1. Είχε αποφασίσει να προχωρήσει στην άντληση πετρελαίου στα κοιτάσματα που ευρέθησαν στον Πρίνο στην Καβάλα, χωρίς την άμεση συμπόρευση με τις "7 αδελφές" εταιρείες πετρελαιοειδών, πράγμα που δυσαρέστησε σφόδρα τα "καρτέλ του Πετρελαίου" σε ΗΠΑ και Μεγ.Βρετανία.

2. Είχε ανακοινώσει ότι μέσον υπολογισμού των κοιτασμάτων δεν θα ήταν το Δολάριο Αμερικής αλλά η ...Ελληνική Δραχμή, πράγμα που την καθιστούσε ένα αναβαθμισμένο νόμισμα, σπάζοντας ένα status αποδεκτό ακόμα και από την πλημμυρισμένη σε πετρέλαιο Μέση Ανατολή.

3. Προωθούσε την πολιτική κατάσταση σε ένα δρόμο που σύντομα θα οδηγούσε στην αποστρατικοποίηση του Καθεστώτος και την πολιτικοποίησή του, έστω με την απουσία του Κ.Κ.Ε. ή της προμετωπίδας του της Ε.Δ.Α., πράγμα που δημιούργησε μεγάλη δυσφορία στους φανατικούς που υπήρχαν στους κόλπους του, ιδία δε στους κατώτερους και ελαφρώς ανώτερους αξιωματικούς (Λοχαγούς, Ταγματάρχες). Αυτοί ήταν πεπεισμένοι ότι ο Παπαδόπουλος και "η φουρνιά" των αξιωματικών που ήλθαν στο προσκήνιο με την 21η Απριλίου 1967, είχαν εκτραπεί από την πορεία που είχαν χαράξει "η Επανάστασις" και αλληθώριζαν προς τους "σάπιους" πολιτικούς....

4. Η κατάσταση στην Κύπρο παρέμενε στάσιμη, με τον Μακάριο να προχωρεί σε απροκάλυπτες διώξεις κατά Ελλαδιτών Αξιωματικών και Εθνικοφρόνων Κυπρίων πολιτών και πολιτικών. Η τότε Κυβέρνηση Μαρκεζίνη τηρούσε στάση αναμονής απέναντι στο Μακάριο, αρνούμενη μετά το φιάσκο του '72 (το πραξικόπημα που δεν έγινε ποτέ) να κινηθεί εναντίον του, φοβούμενη συμπαιγνία ΗΠΑ, Αγγλίας και Τουρκίας που θα οδηγούσε σε αλυσιδωτές και ανεξέλεγκτες καταστάσεις στο νησί. Ήταν ξεκάθαρο: ο Παπαδόπουλος δεν θα συναινούσε σε μια βίαιη ανατροπή του Μακαρίου αναλογιζόμενος τις συνέπεις.

5. Η υπακοή στα κελεύσματα των ΗΠΑ δεν ήταν πλέον δεδομένη, με αποκορύφωμα την άρνηση του Παπαδόπουλου να παράσχει Στρατιωτικές διευκολύνσεις μέσω Κρήτης στους Ισραηλινούς - και κατά συνέπεια στις ΗΠΑ - στον Πόλεμο του Γιόμ Κιπούρ τον Οκτώβριο του 1973.

6. Η απόφαση του Παπαδόπουλου να προχωρήσει στην επέκταση των χωρικών μας υδάτων με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας - που είχε υπογράψει η Ελλάδα, αλλά όχι η Τουρκία και οι ΗΠΑ - αμέσως μετά την παραλαβή των Phantoms, τον Απρίλιο του 1974, όταν ήδη η Ελλάδα θα είχε υπεροπλία και στον αέρα.

7. Η απεξάρτηση από την αγορά των ΗΠΑ αλλά και από την χρήση των Δωρεάν αποθεμάτων της  σε οπλικά συστήματα, του Παπαδόπουλου. Η Ελλάς ξεκίνησε να κάνει αγορές με ιδίους πόρους από Γερμανία (υποβρύχια), Γαλλία (άρματα μάχης, πυραυλάκατοι) κλπ.

Με βάση όλα τα παραπάνω η Κυβέρνηση Μαρκεζίνη υπό την σκέπη του Γεωργίου Παπαδόπουλου έπρεπε να πέσει.... Μετρούσε μέρες μετά τον Οκτώβριο του 1973!
Και το ήθελαν πολλοί αυτό....
Και πρώτη από όλους η Κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Είχαν άλλωστε άμεσους αντικαταστάτες είτε του Παπαδόπουλου (στην θέση του ισχυρού άνδρα του καθεστώτος) είτε του Πρωθυπουργού.
Επρόκειτο γιά τους Ταξίαρχο Δημ.Ιωαννίδη και τον αμερικανοτραφή Αδαμάντιο Ανδρουτσόπουλο.
Το μόνο που έλειπε ήταν η αφορμή γιά την μεταβολή των προσώπων και όχι του Καθεστώτος.
Εκείνη την εποχή ήταν γνωστό τοις πάσι ότι με την χαλάρωση των μέτρων επιβολής του Καθεστώτος, μετά από 6 ολόκληρα χρόνια από την αναρρίχησή του στην εξουσία και την επίδειξη μέτρων επιείκειας προς τους αντιφρονούντες - με τα γνωστά μέτρα Αμνηστίας (τα οποία γεύθηκε μέχρι και ο παρ' ολίγον δολοφόνος του Γ.Παπαδόπουλου, Αλέκος Παναγούλης) - οι κινήσεις απείθειας και αντίστασης προς το Καθεστώς είχαν ενταθεί. Πρωτεργάτες οι καθοδηγούμενοι από Αριστερές ευρισκόμενες εν παρανομία οργανώσεις, φοιτητές και σπουδαστές.
Τα γεγονότα της Νομικής πριν λίγο καιρό ήταν προοίμιο του τι θα επακολουθούσε όταν οι συνθήκες θα ήταν ώριμες.
Και η ωρίμανση ήλθε στα μέσα Νοεμβρίου του 1973 όταν οι φοιτητές του Ε,Μ,Π, αποφάσισαν να ζητήσουν δυναμικά από την Κυβέρνηση περισσότερα κονδύλια για την Παιδεία και κάποιες άλλες δευτερεύουσας σημασίας ρυθμίσεις. Ξεκίνησαν με την κατάληψη του Ιδρύματος. Το καθεστώς παρακολουθεί αμήχανο. Πιστεύει ότι ολα είναι μιά νεανική "τρέλλα" που σύντομα θα ξεφουσκώσει....

Εδώ μπαίνουν τα μεγάλα ερωτηματικά που ταλανίζουν και εμένα αλλά και πολλούς άλλους ιστορικούς ερευνητές.....
- Ποιοί ήταν αυτοί που έδωσαν το σύνθημα, αυτή η Φοιτητική Διαμαρτυρία με καθαρά Εκπαιδευτικά αιτήματα και χαρακτήρα, να μετασχηματιστεί την δεύτερη ημέρα (16η Νοεμβρίου) σε Εξέγερση κατά του Καθεστώτος, στην οποία πλέον συμμετείχαν όχι μόνο φοιτητές και σπουδαστές αλλά και οικοδόμοι, υπάλληλοι, τραγουδιστές, ηθοποιοί και άλλοι φορείς (όλοι μη θετικά διακείμενοι στο καθεστώς);
- Ποιός ήταν αυτός ο δάκτυλος που μιά αυθόρμητη διαμαρτυρία την μετάλλαξε σε εξέγερση;
- Γιατί η επίσημη φοιτητική οργάνωση του ΚΚΕ, κατήγγειλε αμέσως την εξέγερση ως ΚΥΠατζίδικη προβοκάτσια (άσχετα αν τώρα χύνει δάκρυα σεβασμού στους "ηρωικούς νεκρούς") ;
- Πως ολόκληρο καθεστώς με τις Μυστικές Υπηρεσίες και τις Τηλεπικοινωνίες στην διάθεσή του, επέτρεψε την εκπομπή του σήματος του συγκεκριμένου ραδιοφωνικού σταθμού, αρκετή ακόμα ώρα μετά την είσοδο του άρματος στον χώρο του Ιδρύματος;
- Γιατί απλά δεν κατέβαζε τους "διακόπτες" το Καθεστώς στο Πολυτεχνείο προκειμένου να πιέσει τους εξεγερμένους;
- Γιατί επετράπη σε όποιον ήθελε να περνάει από τον Αστυνομικό κλοιό και να εισέρχεται στον χώρο του Πολυτεχνείου, πριν ακόμα οι φοιτητές κλείσουν τις πύλες του Ιδρύματος;
- Τα γεγονότα και πως θα εξελίσσονταν τα ήξεραν οι παλαιοκομματικοί πολιτικοί (Καραμανλής, Μαύρος, Κανελλόπουλος κλπ);

Οι απαντήσεις δεν είναι ξεκάθαρες ακόμα...
Ίσως τα χρόνια που πέρασαν δεν είναι πολλά και πολλοί πρωταγωνιστές γνωστοί και αθέατοι να ζουν ακόμα και να κρατούν το μυστικό της 16ης Νοεμβρίου 1973 τόσο ασφαλισμένο ώστε είναι αδύνατον να βγεί στην επιφάνεια...
Άλλωστε οι βασικοί πρωταγωνιστές της τότε εξέγερσης, εξαργύρωσαν την δράση τους εκείνο το τριήμερο με βουλευτικούς και υπουργικούς θώκους, κυριάρχησαν στην πολιτική ζωή της χώρας τις επόμενες δεκαετίες και εν πολλοίς αποτελούν και τον βασικό αίτιο της σημερινής κατάντιας του χρεωκοπημένου Νεοελληνικού Κράτους-οπερέττας!
Μερικά παραδείγματα; Παπουτσής, Λαλιώτης, Δαμανάκη, Τζουμάκας, Ανδρουλάκης, Αλαβάνος, Λαφαζάνης, Λαζαρίδης και λοιποί αστέρες....
Οι πραγματικοί ιδεολόγοι της εξέγερσης τότε, δεν εξαργύρωσαν ποτέ τις ώρες που πέρασαν στα κλειστά κάγκελα του Ιδρύματος εκείνο το τριήμερο και παρέμειναν στην αφάνεια....

Το αποτέλεσμα;
Το καθεστώς διαχειρίστηκε λάθος την κρίση που δημιούργησε η εξέγερση του τριημέρου και παρόλο που εντός του Ιδρύματος δεν υπήρξε κανείς νεκρός από την είσοδο του Στρατού στο Ίδρυμα γιά την βίαιη καταστολή της, δυστυχώς οι απώλειες σε νέους ανθρώπους δεν αποφεύχθηκαν στους γύρω δρόμους στο κέντρο της Αθήνας και βέβαια σε κάποιους από τους όμορους δήμους.
Θεωρώντας οι σκληροπυρηνικοί του καθεστώτος ότι πλέον ο Παπαδόπουλος δεν είναι σε θέση να διαχειριστεί τις αντιδράσεις απέναντι στο Καθεστώς, μιά εβδομάδα μετά το ανατρέπουν και αποστέλλουν μιά διμοιρία Λοκατζήδων με αρχική εντολή να τον εκτελέσει αλλά μετά από άρνηση του επικεφαλής αξιωματικού να εκτελέσει μιά τέτοια διαταγή που δόθηκε από τον ίδιο τον Ιωαννίδη, τον έθετε σε κατ'οίκον περιορισμό και αυτόν (τον Γεώργιο Παπαδόπουλο) και τους συνεργάτες του.
Το παλαιό στρατιωτικό καθεστώς πλέον έχει καταρρεύσει προς χάριν του νέου στρατιωτικού καθεστώτος.

Ενός καθεστώτος που θα πειθαρχήσει απόλυτα στα κατώτερα κλιμάκια των πρακτόρων της CIA και θα αποδειχθεί ανίκανο να αντιληφθεί, γιά ποιό λόγο επελέγη να κυβερνήσει την Ελλάδα γιά ένα περίπου εννιάμηνο ακόμα!
Γιά να δημιουργήσει την κρίση στην Κύπρο με το Πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και διά της επακολουθείσης Τουρκικής Εισβολής εξ αυτού, θα επέρχετο η πτώση του, ώστε να επανέλθει η παλιοκομματική νομενκλατούρα της προ-Επαναστατικής εποχής στα Πολιτικά πράγματα της χώρας, με τον μανδύα της "Αποκατάστασης της Δημοκρατίας"....
Μιάς "Δημοκρατίας" που τα αποτελέσματά της ζούμε μέχρι και σήμερα.....
Αυτή είναι η σύντομη "Ιστορία του Πολυτεχνείου" από την δική μου αφελή σκοπιά....

Τα ερωτηματικά αμείλικτα:
* Eίναι αλήθεια ή ψέμα ότι το καθεστώς τις ημέρες των γεγονότων ήταν αποστρατικοποιήμενο;
* Είναι αλήθεια ή ψέμα ότι η Κυβέρνηση Μαρκεζίνη προχωρούσε προς την φιλελευθεροποίηση της πολιτικής σκηνής με την προκήρυξη εκλογών;
* Είναι αλήθεια ή ψέμα ότι το Πολυτεχνείο δεν έριξε καμιά Χούντα, παρά έφερε στο προσκήνιο την μετάλλαξή της, στην πιό αισχρή και προδοτική της μορφή;
* Είναι αλήθεια ή ψέμα ότι αν δεν γινόταν η εξέγερση του Πολυτεχνείου η χώρα θα έβαινε προς εκλογές με ένα καθεστώς που δεν ήταν πιό ελεύθερο ούτε πιό καταπιεστικό σε σχέση με τα καθεστώτα των κυβερνήσεων που προέκυψαν μετά τον Συμμοριτοπόλεμο (για κάποιους "εμφύλιο") του 1945-49;
* Είναι αλήθεια ή ψέμα ότι αν δεν γινόταν το Πολυτεχνείο δεν θα είχαμε τα γεγονότα του Ιουλίου του 1974 στην Κύπρο, που είχαν σαν αποτέλεσμα την τουρκική εισβολή και την κατοχή από τους Τούρκους του 37% του νησιού, μετά από φόνους, ωμότητες και προσφυγοποίηση των Κυπρίων;
Τιμώ ως ελεύθερος άνθρωπος όλους όσους με καθαρά ιδεολογικά κριτηρια αποφάσισαν να μπουν στο Πολυτεχνείο εκείνες τις μέρες του Νοεμβρίου του 1973, υπηρετώντας τις ιδέες τους – αλλά μέχρις εκεί. Δεν συμφωνώ με την απόφασή τους και σίγουρα πολλοί από αυτούς γνωρίζοντας εκ των υστέρων, τα επακόλουθα αυτού του τριημέρου ξεσηκωμού τους - επακόλουθα που τα νιώθουμε στο πετσί μας μέχρι σήμερα, είτε στην Ελλαδική Μητροπολιτική χώρα είτε στην Κύπρο - αν είχαν κληθεί να το επαναλάβουν, σίγουρα δεν θα το έπρατταν ξανά.
Απεχθάνομαι όμως μετά βδελυγμίας όλους όσους το καπηλεύτηκαν γιά να εξυπηρετήσουν τις φιλοδοξίες τους και μέσω αυτών τα σχέδια όλων όσων ή διαθέτουν διαχρονικά ανθελληνικό μένος κατά της χώρας μου ή στην καλύτερη περίπτωση τα συμφέροντά τους δεν συμπορεύονται με αυτά της Πατρίδας μου.
Και σιχαίνομαι τέλος τους κατευθυνόμενους Ακαδημαϊκούς, Εκπαιδευτικούς, Δημοσιογράφους και κάθε λογής παραπληροφορητές (μηδέ των τυχάρπαστων πολιτικάντηδων εξαιρουμένων), γιά την διαχρονική από την Μεταπολίτευση και μετά, συνεχή διαστρέβλωση της Ιστορίας της χώρας μας...
Μιά διαστρέβλωση που παρουσιάζει ως νεκρές κοπέλες εντός του Πολυτεχνείου από δήθεν βολές Λοκατζήδων κάποιες οι οποίες στο τέλος αποδεικνύονταν ότι ήταν στην πραγματικότητα μορφές από αφίσσες σε διαφημίσεις σαμπουάν, μιά διαστρέβλωση που παρουσιάζει ως αξιόπιστο μάρτυρα έναν στρατιώτη, που ήταν πλήρωμα του γνωστού άρματος που έριξε την πύλη του Ιδρύματος, ο οποίος μετά την απόλυσή του από το Στρατό ενετάχθη ενεργά στο ΚΚΕ, (περίπτωση Στρατιώτη Σκευοφύλακα) κλπ κλπ...
Αυτοί είναι οι χείριστοι των χειρίστων....

Διότι πωλούν στους Έλληνες μιά πλάνη... ένα ψέμα... γιά να συντηρούν την ασημαντότητά τους!
Γιατί το Πολυτεχνείο δεν ήταν Παλλαϊκή εξέγερση... Παλλαϊκή εξέγερση ήταν η 3η Σεπτεμβρίου 1843 που ανάγκασε τον Όθωνα να δώσει Σύνταγμα στο Λαό...
Κι ας το διαφημίζουν έτσι τα "παπαγαλάκια" της Μεταπολίτευσης.

Η μόνη αντιμετώπισή τους είναι η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΓΝΩΣΗ....

Και η μεταφύτευσή τους στην νεολαία.... ​

Πηγη: maxhdefence.com